Is de mens van nature goed?
Graag zijn we geneigd deze vraag met ja te beantwoorden, hoewel nogal wat religies en levensbeschouwingen uitgaan van een getroebleerde menselijke natuur. De theorie over de erfzonde is daar een voorbeeld van.
Is de mens van nature goed?
Liever wil ik de vraag stellen: Is de mens van nature geneigd goed te handelen? Het blijkt dat er mensen zijn die een neiging hebben om goed te willen doen. Gaat dat vanzelf of komen beweegredenen om goed te handelen uit bepaalde bronnen.
Binnen de maatschappelijke discussie lijkt de schijn te bestaan dat gegoede mensen makkelijker goed handelen dan minder gegoeden. De westerse cultuur lijkt daarnaast een verplichting te voelen minder welvarende culturen te willen ondersteunen en ziet dat als een min of meer noodzakelijke goede daad.
Hele rijke mensen krijgen vaak een fase in hun leven waarbij ze goede doelen gaan steunen of zelf stichtingen of organisaties oprichten om goed te doen.
Is dit alles een gevolg van de gedachte dat de mens geneigd is goed te doen? Ik ben daar nog lang niet uit, ondanks Rutger Bregman.