Sommige mensen met een verwrongen religieuze kijk op de wereld hebben de neiging de huidige Coronacrisis als een straf van God te zien. Niets is minder waar. De wereld zelf draagt naast vreugde en de mogelijkheid om samen een beter bestel te maken ook leed in zich mee. De natuur volgt daarbij wetmatigheden die buiten ons handelen om hun eigen gang gaan.

Emmanuel Levinas schrijft:

Slachtoffer zijn in een wereld waarin de wanorde heerst – dat wil zeggen een wereld waarin het goede er niet in slaagt te overwinnen – betekent lijden. Deze toestand openbaart een God die, door af te zien van elke oplossend optreden, een beroep doet op de werkelijke volwassenheid van de volledig verantwoordelijke mens.

Niet gelovigen en gelovigen kunnen daarin samen optrekken. We weten dat we met waarachtige verantwoordelijkheid een betere wereld kunnen bouwen. En tegelijkertijd beseffen we dat er situaties zijn waarbij nog meer van onze verantwoordelijkheid gevraagd wordt om ons met man en macht te weer te stellen tegen onverwachte spinsels van de natuur.

En als het gaat lukken -en dat gaat zeker gebeuren- om de huidige natuurcrisis te overwinnen houden we wellicht een les over. Als we echt willen kunnen we met man en macht ook de maatschappelijke en economische ongelijkheid overwinnen, lijkt mij die les.