Simone Weil schreef: “Alleen het licht dat voortdurend uit de hemel valt geeft een boom de energie om sterke wortels diep de aarde in te duwen. De waarheid is dat de boom in de hemel wortelt. Slechts dat wat uit de hemel komt, is in staat werkelijk zijn stempel op de aarde te drukken.” 

Dat zette mij aan het denken: Wij hebben voortdurend de neiging om vanuit de aarde te denken toch lijkt het leven pas echt mogelijk door ‘voeding’ van boven. Heel seculier kun je dan denken aan alle variaties op de huidige schone lucht bewegingen. Wellicht kan het doordenken op ‘voeding’ van boven ons bewust maken van een meer dan dat. Meer dan licht en lucht, meer dan water en brede vertakkingen diep in de grond. Meer dan wat wij met zijn allen gebruiken en denken nodig te hebben.
Ik denk dat als het puntje bij het paaltje komt de aarde vooruit kan zonder de mens. Nadenkend over ‘voeding’ van boven lijkt het me dat de mens de mogelijkheid heeft om verder te gaan op weg naar een uiteindelijk bestaan in het besef dat het ons gegeven is om deelgenoot te zijn van een groter geheel dan dat wij denken nodig te hebben en exclusief lijken op te eisen. Zelf ervaar ik dat als de uiteindelijk mogelijke weg met God, heel het al.
De activerende inspiratie van ‘voeding’ van boven maakt het mogelijk ons diep te kunnen wortelen in een aards bestaan gericht op een uiteindelijke wereld.