Erik Borgman verwijst naar dit gedicht van Tomas Tranströmer en dat inspireerde me tot de volgende gedachte:
Herinneringen spiegelen mijn confrontaties en beoordelen min of meer het bewustzijn van mijn morele handelen. Ik ervaar herinneringen als het voegsel tussen de stenen van mijn leven.
Binnen het bestaan van God, heel het al, kun je zo deelnemen aan het goddelijke en wellicht je eigen rechter zijn.