Deze tijd doet mij terugdenken aan een in sommige kringen nogal bekend citaat. Namelijk Blaise Pascal 1623-1667) zijn 346e gedachte, waarbij het citaat meestal slechts ten dele wordt gebruikt:
De mens is niet meer dan een riet, het zwakste in de natuur, maar het is een denkend riet. Het is niet nodig dat het heelal zich bewapent om hem te verpletteren: een damp, een waterdruppel volstaat om hem te doden.
Het tweede deel van gedachte 346 maakt het citaat pas echt boeiend om over na te denken vind ik:
Maar zelfs als het heelal hem verpletterde, dan nog zou de mens edeler zijn dan dat wat hem doodt, want hij is er zich van bewust dat hij sterft, en wat het heelal op hem vóór heeft; maar het heelal zelf weet daar niets van.
Volgens mij genoeg stof om je gedachten te stalen als je even niks anders te doen hebt.
Voor de bijbelsen onder ons is er troost te putten uit een variant bij Jesaja (42 vers 3), waar van de goddelijke geest wordt gezegd:
Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en de rokende vlaswiek zal hij niet uitblussen.
Een mooiere en meer troostende tekst voor iemand die zich klein voelt, is nauwelijks te bedenken. En wie hem overdenkt, wordt alleen al daardoor een denkend riet.
Veel goeds gewenst tijdens deze fascinerende wende.
PS voor de francofielen (Pascal schrijft namelijk prachtig Frans):
L’homme n’est qu’un roseau le plus faible de la nature, mais c’est un roseau pensant. Il ne faut pas que l’univers entier s’arme pour l’écraser. Une vapeur, une goutte d’eau suffit pour le tuer.