Het verhaal ‘12 uur’ van Lévi Weemoedt maakt op een speelse wijze duidelijk hoe wij denken als prinsen op eigen kracht het een en ander aan te kunnen sturen. Hoe wij discussies aan gaan vanwege meningsverschillen die merendeels zijn ontstaan door onzekere vooronderstellingen. Hoe wij onszelf daarbij meer waard achten dan de ander. Hoe wij meestal slechts pantoffelhelden blijken te zijn.
Uiteindelijk staat de schrijver achter het verhaal op en maakt pijnlijk duidelijk dat alleen hij uitmaakt hoe het leven van de pedante prinsen wordt bepaald. De schrijver blijkt de baas over hun leven te zijn.
Welke schrijver is de baas over ons leven?

n.a.v. Lévi Weemoedt: ‘Ken uw klassieken’ Contact, Amsterdam/Antwerpen 1992.

Van alle aardse onderdrukking 
Gaat die der druiven nog het verst:
Eerst met voeten getreden 
En dan nog eens uitgeperst 

2021-04-07
Het ergste wat inzake God, heel het al, kan gebeuren is het verkondigen van regels en zekerheden alsof van God, heel het al, die in wezen menselijke interpretaties zijn. Er is maar één manier om God, heel het al, daadwerkelijk in het leven te incorporeren, wellicht te benoemen als dienen. Namelijk door de wereld mee een toekomst te geven. Dit betekent het menselijke en de daarbij horende verhouding tot de totaliteit voortdurend te verbeteren.

2021-04-08
De basishouding bij het denken over God, heel het al, in dialoog met ‘ongelovigen’ lijkt me een denken zonder God.
(Vgl. Thomas van Aquino en Edith Stein bij Borgman p.144-145)
Zo bedacht ik een plat voorbeeld: God maakt (immers) een perfect voetbalveld. Corifeeën als Messi en Cruijff snappen dat en worden voorbeelden. De meeste voetballers maken er een puinhoop van ofwel bewust, ofwel onbewust maar vrijwel altijd vanuit een gebrek aan de juiste training.

Pasen, feest van het besef dat wij mensen met doordachte inzet bij kunnen dragen aan een goede toekomst in een zich vernieuwende wereld.
In de dagelijkse werkelijkheid wordt nogal eens gezegd dat er wel veel rare snuiters zijn om dat proces mee aan te gaan, of dat nou politici, zwervers of daklozen zijn.
Gelukkig kan Spinoza ons helpen het denken over rare snuiters te scherpen:
“Onophoudelijk proberen om ze niet te ridiculiseren, noch te betreuren of te verachten, maar om ze te begrijpen.”

Hubert Hendriks
Stille Zaterdag 2021

Aanwezigheid van God
Bij al die livestreams wordt door een aantal mensen een vraag gesteld over de daadwerkelijke aanwezigheid van God als de viering ingeblikt wordt in een beeldscherm. 
Bij katholieken met de consecratie als onderdeel van de viering speelt dat nog extra.
In de meditatie ‘La Messe sur le monde’ loopt P. Teilhard de Chardin (Pasen 1955 †) vooruit op deze problematiek.
Als paleontoloog en theoloog verbleef hij eens in de steppen van Azië zonder altaar, brood of wijn. Hij vraagt God of Hij het zwoegen en werken op de gehele aarde als een altaar wil zien en bid: “Strek, bid ik U, uw handen over ons uit, uw machtige alomtegenwoordige handen. En spreek het woord door mijn mond, dat dubbele werkzame woord over alle leven: ‘Dit is mijn lichaam’ en over alle dood: ‘Dit is mijn bloed’. 
Maak Heer, dat uw komen in universele gedaanten een reële Tegenwoordigheid worde. Gij zijt geïncarneerd in alles en door alles heen en ons leven hangt aan u.”
In mijn ogen schetst hij hier de mogelijkheid dat wij wel degelijk de tegenwoordigheid van God kunnen vieren of het nu in steppezand is of op een beeldbuis.

Bovenmenselijke krachten.
In diezelfde meditatie gaat hij in dat denken verder en bidt: “Heer, opdat ik U ontdekke en U moge speuren in elk schepsel, doe mij geloven!”
Dan gaat hij door en schetst Jezus als zijn grote voorbeeld en mediterend biddend creëert hij een gebed dat ons ten diepste kan helpen om ons voor te bereiden op Pasen.
“Heer: ja eindelijk! …. Nu de bovenmenselijk krachten zichtbaar worden die Gij hebt doen Verrijzen, nu straalt Gij, meester, door alle vermogens van de Aarde heen, en nu erken ik U als mijn Meester en lever ik me liefdevol over aan U.”
Nijmegen, Wereldgebedsdag, 2021